De oversteek: Camaret naar La Coruña, Golf van Biscaje

vertrek uit een mistig Camaret

Zondag 30 juni was het dan zover. Na de diverse weerberichten en gribfiles uitgebreid te hebben bestudeerd, was onze conclusie dat we een aantal dagen goed weer zouden hebben om de oversteek te gaan maken.
Om 10.00 uur vertrokken we, uitgezwaaid door Cor van de Phylax, vanuit de haven van Camaret, in de mist en lichte motregen. Weinig wind en een hoge deining. 

De eerste uurtjes verliepen vrij rustig en het enige vermaak was dat we via de marifoon werden opgeroepen door een Russisch oorlogsschip. Zij deden het vriendelijke doch dringende verzoek of we minimaal 1000 meter uit de buurt wilden blijven..... Wij voldeden uiteraard direct aan dat verzoek. Stel je voor dat je een torpedo om je oren krijgt!

onderweg op de oceaan

We konden helaas niet zeilen omdat er te weinig wind stond. We hadden het grootzeil op om als steunzeil te dienen. De deining is namelijk vrij heftig en met het grootzeil erbij lig je stabieler.

De eerste dag bestond uit inslingeren, eten en elk uur het logboek bijwerken. We hadden een wachtsysteem van 4 uur op en 4 uur af. Om 20.00 uur begon ik en om 24.00 uur werd ik door Wim afgelost zodat ik heerlijk kon gaan slapen. Om 04.00 uur was ik weer aan de beurt en nadat ik mezelf weer warm had ingepakt, zat ik weer buiten op wacht.......
Omdat het zo bewolkt was, was er geen zon en geen maan. Dan is het 's nachts dus echt donker. Er is niets om je op te concentreren. Alles is zwart om je heen. Dat geeft wel een unheimisch gevoel, zo midden op de oceaan, buiten bereik van alles en iedereen. 
Wat dan extra opvalt is het fluoriserende lichtspoor achter de boot, dat ook dolfijnen aantrekt die er een spelletje van maken om er doorheen te zwemmen en te springen. Dat hoor je wel maar je ziet ze niet. Alleen de lichtsporen onder water achter ze aan. 

De volgende ochtend was het nog steeds hetzelfde weer: bewolkt, grauw en weinig wind dus nog steeds op de motor. Inmiddels waren we op het diepste gedeelte van Biscaje waar het zo'n kleine 5.000 meter diep is. Je voelt je als Remy op de oceaan. Er is ook geen scheepvaartverkeer, alleen af en toe ergens in de verte een lotgenoot die ook onderweg is....... Ook hebben we vanuit de verte een walvis gezien, eerst een spuiter en toen heel traag een rug met een vin er op die uit en in het water gleed, magistraal!

Prachtig

Maar toen kwamen de dolfijnen!!! Eerst zie je in de verte een paar vinnen boven springen en dat vindt je al geweldig....Maar ze zijn nieuwsgierig en komen al snel dichtbij, echt onwaarschijnlijk! Ze spelen rond de boeg van de boot, duiken eronderdoor, ze doen onderling wedstrijdjes en springen over elkaar heen. Het is en blijft een geweldige en onvergetelijke dag!

Langzaam gingen we de avond weer in en na het eten was het weer mijn wacht. Opeens kwam er iets vlak over mijn hoofd aanvliegen vanuit het niets en was er in één keer een postduif! Hij landde op de giek en was duidelijk uitgeput. Ik heb iets te eten en te drinken voor hem gemaakt waar hij dankbaar gebruik van maakte. Het werd al snel duidelijk dat hij als verstekeling de nacht bij ons zou doorbrengen..... Toen het begon te regenen wilde onze Piet de postduif wel een droge plek natuurlijk dus hij is onder de buiskap gaan zitten en is al schommelend ingedut.......De hele nacht niet gehoord (wel natuurlijk flink zitten poepen). Bella, onze huiswolf, keek even op, vond het prima en sliep rustig door. De volgende ochtend, na de koffie, is onze Piet met onbekende bestemming vertrokken. Hij vloog naar het westen waar niets dan open zee is. Wij vrezen het ergste.....

Bella en Piet

Piet de postduif neemt het roer over

Bella, die het overigens erg goed doet! Ze had best snel door dat ze op een zindelijkheidsmatje moest piesen, dat deed ze prima. Ze heeft goed gegeten en gedronken en was het liefst buiten in haar mandje. Super doggie!

lekker meedeinen....

zie ik al gras?

De laatste dag ging best snel voorbij. De meters gaven aan dat we rond 18.00 uur in Coruña aan zouden komen dus we keken rond of we land in zicht kregen. We hebben het laatste stukje nog kunnen zeilen, heerlijke laatste loodjes.

onderweg

land in zicht

Eindelijk, na een tocht van 56 uur, zonder wind maar met prachtige ervaringen onderweg, kwamen we om 18.00 uur in de haven van La Coruña aan. Wat een avontuur en wat waren we blij dat we er waren. Trots op onszelf!

aanloop Coruña

aanloop Coruña