Ankerperikelen, Isla Ons

Zondagochtend 14 juli vertrokken we vanuit Vilagarcia richting onze eerste ankerplek in Spanje, Isla Ons. We hadden de benodigde vergunningen geprint en klaargelegd voor het geval er controle zou komen. 
Het zonnetje scheen uitbundig en we hadden er zin in....

Lekker in het zonnetje, Ria de Arousa

Na een uurtje varen, weer geen wind en dus niet zeilen, zagen we in de verte al weer de mistflarden opdoemen......

daar komt de mist weer....

En voor we het wisten, zaten we weer midden in de dikke watten. Zo jammer want je zit niets van de omgeving en je ziet ook niet of er boten in de buurt varen. Radar en AIS weer aan en goed opletten. Uit het niets komt er dan af en toe een boot en/of ferry voorbij scheuren....

snelle ferry vanuit de mist

We hadden afgesproken om toch naar Isla Ons te varen en te bekijken of en in welke mate er mist zou hangen. En wonder boven wonder, hoe dichter we bij het eiland kwamen, hoe minder de mist werd.

de mist trok langzaam op

en ja hoor, de mist verdween

met de bijboot naar het strand 

We besloten toch het anker maar uit te gooien en van de rest van de dag van de zon, het strand en het water te gaan genieten.... Het was een idyllische plek, niet druk en maar een paar boten voor anker. De meeste mensen komen op het eiland per ferry en gaan 's avonds weer met de laatste ferry terug. Dan blijven alleen de ankeraars over, heerlijk rustig.

Pelikaan voor anker

Rond 18.00 uur vertrokken de andere ankeraars en bleven wij als enige over. Heerlijk rustig, we hadden het gevoel dat we bij ons eigen privé-eiland ankerden en we voelden ons heel rijk en een beetje decadent.

Echter, aan alles zit ook een schaduwzijde......en daar kwamen we al vrij snel achter. Het werd donker en de mist kwam weer heel snel opzetten. Binnen een halfuur zagen we nog geen 10 meter om ons heen. Hoe gek het ook is, ook de wind trok behoorlijk aan en natuurlijk uit de verkeerde richting. Kortom, de lol was er snel vanaf. De nacht duurde redelijk lang en we hebben niet zo heel best geslapen. We werden veel wakker en keken dan naar buiten, waar dus niets te zien was, alleen zwart om ons heen. Daarnaast schommelden we stevig heen en weer en was het ook heel vochtig, alles was drijfnat. Gelukkig werd het licht en heeft het anker prima gehouden. We hebben ontbeten en nadat we met de bijboot naar de kant waren gegaan om Bella uit te laten, hebben we snel het anker gelicht en zijn we naar Sanxenxo marina uitgeweken. Heerlijk, geen mist, geen golven, lekker zonnetje.....