Horror bij ankerplek….

Vrijdag 22 juli zijn we vanuit Nederland weer teruggevlogen naar Nyköping, samen met Johan en Miranda die 10 dagen meezeilen.

Nyköping 

Nadat we weer in Nyköping aankwamen en boodschappen hadden gedaan hebben we lekker in een tentje een grillschotel gegeten en zijn we bijtijds naar bed gegaan. De volgende ochtend vroeg opgestaan om een beetje meer richting Stockholm te varen. We besloten een leuke ankerplek te zoeken om de avond en de nacht door te brengen.

Voor anker

omgeving ankerplek vanaf het eilandje

We vonden een heerlijke plek waar we konden zwemmen en een beetje met de bijboot spelevaren, Soviken. Het weer was heerlijk: zonnetje, 25°, weinig wind. Mooie foto’s gemaakt en naar de kant geroeid om het eilandje te verkennen, etc.

’s Avonds hebben we de zalm op de BBQ gegooid en de röstirondjes, sla, wijntje erbij, super! We zijn heerlijk rozig en tevreden gaan slapen.

Ankerplek Soviken

’s Nachts begon de wind aan te trekken en toen Johan rond 04.30 besloot om te gaan zwemmen (omdat hij dacht dat het AL 06.00 uur was) lag de boot nog mooi vast aan het anker. Hij kroop na het zwemmen weer voldaan tegen de warme billen van Miranda aan en sliep weer lekker in. De wind gierde ondertussen door de verstaging met een knoopje of 30 (tussen 7 en 8 bFt). Wim dacht dan ook rond 05.30 (?!), laat ik de boot maar vast startklaar maken voor het geval we door de wind van het anker afslaan…. Hij trok zijn boxer en een T-shirt aan en klom naar buiten…..Meteen toen hij buiten kwam hoorde wij een schreeuw: JOHAN, JOHAN, we zijn losgeslagen!!! Johan vloog in zijn zwembroek en naar buiten. Wim had de motor gestart en Johan in zijn zwembroek vloog naar het anker om het binnen te halen. Wim aan het roer, over en weer instructies naar elkaar schreeuwend in de gierende wind en regen. Het anker was moeilijk omhoog te halen omdat er een complete zeeplantentuin aan vastgeplakt zat. Miranda en ik liepen een beetje schaapachtig in een behaatje en slipje door de kuip heen en weer, niet precies wetend wat te doen….. Tot overmaat van ramp raakte de lijn van de bijboot vast in de schroef… Gelukkig werd dit opgelost door de ropecutter en werd de lijn doorgesneden. Heel fijn want we zagen de bijboot met een noodgang (en dat zonder buitenboordmotortje) van ons wegvaren en ergens in het riet verdwijnen… Geen tijd om daar op te letten, ik zwaaide hem na en dacht tjusss, jammer.

Wim kreeg het anker omhoog en Johan hield de boot onder controle, dus we konden opgelucht adem halen en zo snel mogelijk richting de beschutting varen. Maaarrrrrr, Johan kon het niet over zijn hart verkrijgen om onze geliefde bijboot in de steek te laten dus nadat de flippers uit een bakskist waren getrokken, sprong onze held van de dag overboord (nog steeds gierende wind 30 knopen en striemende regen) en zwom naar het bootje toe. Wim, die er inmiddels als een Alien uitzag, onder de modder en waterplanten, voer rondjes met de boot richting Johan die als een wilde zat te roeien. Miranda en ik liepen nog steeds in onze warmtekleding op het dek met een lijntje om Johan binnen te trekken en een handdoek en fleecedekentje om hem op te warmen….

Uiteindelijk zat Johan weer veilig aan dek, het bijbootje zat weer vast, iedereen had kleren aan en om 06.00 gierden we van de ankerplek af richting enige beschutting. We vonden ergens een boei waar we vast maakten, ontbeten hebben en vooral (sterke) koffie hebben gedronken.

Zodra we er weer aan toe waren zijn we naar Nynäshamn gevaren, nog steeds met gierende wind. We probeerden de kortste route, over open zee, maar na een halfuurtje tegen de wind in, bonkend op golven van 4 meter, de wind fluitend door de stagen en Wim volledig zeiknat door het overvliegende water, zijn we omgekeerd en hebben we de route binnendoor genomen. We twijfelden over deze route omdat we door een kanaal zouden moeten varen van 200 meter lang, 4 meter breed en 2 meter diep…..Toen we zagen dat er voor ons bredere en grotere zeilboten doorgingen, hebben wij de gok ook maar genomen. Voordat we erin voeren hebben we hard getoeterd zodat ze aan de andere kant wisten dat we eraan kwamen. Het was super, heel apart, heel smal maar gelukt!

Dragets kanaal

Toen we uiteindelijk de haven van Nynäshamn invoeren, werden we door het havenpersoneel begeleidt richting een vrije hekboei en hebben ze ons geholpen met aanleggen. De wind gierde en loeide nog steeds in alle hevigheid.  We hebben boodschappen gedaan en rond 22.00 uur lagen we knock out in onze kooien……