Bornholm

Woensdag 28 juni zijn we om 06.00 uur vanuit Vitte vertrokken naar Bornholm, een eiland onder de zuidoostkust van Zweden. Het is echter een Deens eiland.Het was een lange tocht van 65 mijl, uiteraard weer zonder een zuchtje wind. We hebben aangelegd in Hasle haven, aan de kade. Er is plek voor ca. 10 boten en als het vol is, knoop je gewoon langszij aan bij een andere boot. Piepklein maar van alle gemakken voorzien.

Vanaf de boot wachten
op zonsondergang

Zonsondergang in Hasle

In Hasle zijn we naar een traditionele visrokerij geweest en hebben daar heerlijke gerookte vis gekocht.

Visrokerij Hasle

Gerookte haring

Donderdag zijn we op de fiets naar Rønne, de hoofdstad van Bornholm gefietst. Daar hebben we lekker geshopt, ijs gegeten, en bij de haven gekeken waar de grote veerboten aanleggen. Hiervandaan kun je met een ferry naar Zweden en Denemarken oversteken.

Aankomst ferry 

De volgende dag hebben we de bus genomen naar het havenplaatsje Allinge waar je in pakketjes lang de kade ligt. Al het vol is, kun je over de boten heen naar de andere kant van de haven lopen. Natuurlijk zijn we blijven kijken naar de aanlegperikelen van andere boten die zich nog ergens tussen moesten proppen. De communicatie tussen echtelieden is echt vermakelijk…..

Allinge

Haven Allinge

Omdat er veel wind voorspeld werd zijn we nog maar een dagje gebleven en zijn op de fiets langs de kust naar Hammershus gegaan. Dit is een oude ruïne van een slot, gebouwd op een berg. De tocht begon goed, langs een kustweg en piepkleine plaatsjes en haventjes, zeer fotogeniek. 

Al snel werd de weg (grintpad…) minder goed begaanbaar en kwamen er wel erg veel heuvels om tegenop te fietsen: 14% en 16% stijging…. Niet leuk!!! Gaandeweg brak het zweet ons uit, ondanks de versnellingen. Na een uurtje zwoegen en soms zelfs afstappen moesten we met de fiets aan de hand een trap oplopen. Dat was het moment dat ik dacht: bekijk het maar. Maar ja, in the middle of nowhere, waar niets en niemand te zien was, moet je wel verder….Eindelijk kwamen we bij de ruïne aan en konden we wat drinken en de verplichte foto’s maken en over de terugweg nadenken. En dat was precies wat we ervan verwacht hadden: een hel! Alleen de laatste 5 kilometer hoefden we niet meer te trappen, ging bergafwaarts. Dat was inmiddels ook met mijn humeur gebeurd….

Hammershus

Toen we bij onze boot aankwamen, zwetend als een paard, werden we welkom geheten  door onze Duitse buurman met een paar flinke verse, schoongemaakte schollen: ca. 1 kilo, klaar voor de pan. Nadat we met elkaar een biertje en een schnaps hadden genuttigd, kwamen we weer een beetje bij.

De schol in de pan...

Met onze Nederlandse buren, Govert en Annet, hebben we ’s avonds op de kade aan een picknicktafel (gedekt als in een 4 sterren restaurant) de scholletjes gebakken en gedeeld en met een heerlijke salade en de nodige witte wijn verorberd, super lekker en super gezellig. Dat maakte weer een hoop goed en liet ons de vreselijke fietstocht snel vergeten…..

Gezellig!