Nachtje doorvaren, Lissabon en weer thuis!!!

Op de dagen dat we in Albufeira lagen, zaten we zowat vastgeplakt aan de weer- en windvoorspellingen voor de Portugese westkust. Daar moesten we een groot stuk langs varen om in Lissabon te komen. 

In deze tijd van het seizoen staat er continu een forse Portugese Noord en waait het steeds zo rond de 20 - 25 windknopen ( zo'n 5 a 6 Bft). Daarnaast moet je rekening houden met de bijbehorende swell. Daar wil je niet tegenin varen.

Portimao

Dus moesten we wachten op een weergaatje. Op zondag en maandag zag het er gunstig uit en na veelvuldig palaveren met de Sobat Kras crew, besloten we om 's middags om 13.30 uur te vertrekken. We hadden een tankstop gepland in Lagos maar toen we buitengaats kwamen, stond er een dermate hoge swell dat we besloten niet in Lagos te gaan tanken, waar het recht het kanaal in zou staan maar in de haven van Portimao.

Zo gezegd, zo gedaan. Om 17.00 uur hadden we getankt en vertrokken we uit de baai van Portimao. We hebben het hele stuk tot aan de hoek heerlijk kunnen zeilen en we schoten lekker op. We hadden als doelstelling om de Cabo san Vicente te ronden voordat het helemaal donker zou zijn en het is gelukt om er nog in de schemering omheen te zijn. Nadat we de hoek om waren hadden we (nauwelijks) wind tegen, zo'n 2 a 3 Bft en hebben we de Genua binnengehaald en zijn we op de motor verder gegaan.

Het was een rustige, nachtelijke tocht met een prachtige sterrenhemel, een sikkeltje maanlicht en ongelooflijk fluorescerend water naast en achter de boot. Wat is dat een fantastisch gezicht. Helaas zijn hiervan geen goede foto's of filmpjes te maken.

strand en haven van Sines

De timing om de haven van Sines binnen te lopen was perfect: om 07.00 uur legden we in het daglicht aan en nadat we Bella hadden uitgelaten en ons hadden aangemeld, hebben we eerst een paar uurtjes slaap ingehaald. 

Na 3 dagen in Sines te hebben gelegen, waren de voorspellingen om verder te gaan gunstig en zijn we begonnen aan de laatste tocht van dit seizoen: naar Lissabon. We moesten wel vroeg op: om 03.30 ging de wekker en om 04.00 uur waren de trossen los zodat we als alles goed zou gaan, net voor hoog water, met de stroom mee naar binnen, de Taag op zouden varen. Het werd een rustige motortocht, zonder wind en zonder swell.

aanloop van de Taag, Torre do Bugio

Ook weer heel bijzonder om op eigen kiel de Taag op te varen en met je eigen schip in één van de havens van Lissabon te liggen. Met het zicht op de Ponte 25 de Abril, de grote hangbrug over de Taag. Om 13.30 knoopten we de lijnen vast in de Doca Alcantara. Weer gelukt!

Torre de Belem

Ponte 25 de Abril

stapelen in de kajuit

We hebben de dagen in Lissabon nuttig doorgebracht. We hebben de zeilen eraf gehaald en opgeruimd, de boot van binnen en buiten schoongemaakt, de laatste was gedaan en de tassen ingepakt.

Daarnaast hebben we nog een heerlijk maaltje gemaakt: gamba's en sardientjes, heerlijk! 

sardientjes en gamba's

heerlijk maaltje aan boord

De laatste zondag voordat we de Pelikaan naar de werf in Seixal zouden varen waar de boot de kant op gaat voor de winter, zijn we nog een keer gaan eten met de Sobat Kras crew. Heerlijk Argentijns gegeten! Een mooie afsluiter van dit seizoen! Hans en Suzan varen de boot later in de week naar Seixal en vliegen dan ook naar Nederland. 

Maandag 25 augustus voeren we om 15.00 uur door de brug bij Doca Alcantara om met hoog water de werf in Seixal binnen te varen. Je kunt echt niet veel vroeger of veel later naar binnen omdat het gebied waar je doorheen moet varen, bij laag water droogvalt......

zo kun je er varen

zo kun je wadlopen

Rond 16.00 uur knoopten we vast in Seixal waar we al werden verwacht door Rafael en zijn familie. We werden meteen het water uitgehesen en voor we het wisten hingen we in de banden.....

Toen we nog boven de afspuitplek hingen, hebben we zelf ergens een ladder vandaan gehaald en zijn aan boord gegaan in de veronderstelling dat we later naar onze winterplek werden gereden....... Not! Om 18.00 klauterde er iemand naar boven die ons een sleutel van het hek gaf en ons een fijne avond wenste..... 
Tot morgen?!?!? Al schommelend hebben we de nacht aan boord doorgebracht, hahaha. 

hijsen maar

Hoog genoeg

De volgende ochtend werden we keurig naar onze vaste winterplek gereden en hebben we de laatste klussen gedaan en nog even fris gedoucht.

plaats voor de winter

Bella houdt het in de gaten...

Om 16.00 uur zijn we per taxi naar het vliegveld gegaan waar we nog wel een aantal uren hebben doorgebracht voordat we de lucht ingingen. Dat vonden we niet zo heel erg omdat er airco was...... Buiten was het namelijk 30°.....pfffft.

wachten op onze vlucht

slapen in een tas....

Voor Bella was het een nieuwe ervaring: op haar oude dag voor het eerst vliegen. Op het vliegveld hadden we een enorme aanspraak met haar. Iedereen wilde haar aaien en vooral voor kinderen is het een leuk hondje...... Zonder morren stopten we haar in haar vliegtas en ze heeft de hele tocht heerlijk liggen pitten. Makkelijk beestje is het toch.

De vlucht naar huis ging erg voorspoedig en om 00.50 landden we op de Aalsmeerbaan. Om 01.15 hadden we onze bagage en om 13.30 zaten we in de auto naar huis! Met dank aan Maarten, die ons op heeft gehaald. Toen we thuis kwamen, hadden we nog een warm welkom op de voordeur! 

Welkom thuis van Henk, Alice en Tjabe!!!

Na een drankje en samen nog omschakelen van het bootleven naar het landleven, zijn we om 03.30 ons heerlijke bedje ingerold, de bagage de bagage gelaten en lekker voor de volgende dag laten liggen.

Jammer dat de volgende ochtend al om 08.45 aan de deur werd gebeld, hahahaha.

Heerlijk om weer thuis te zijn na een heel mooi seizoen met weer allerlei ervaringen om op terug te kijken. Leuke en minder leuke ervaringen: prachtige plekken bezocht, drama's meegemaakt, veel wind, weinig wind, swell, kou en hitte, leuke ontmoetingen, heftige beslissingen, bijzonder!

Liefs van Wim, Annemieke en Bella

-----------------------------------------------------------------------------------

Van Spanje naar Portugal

Vrijdag 15 augustus zijn we vanuit Ayamonte vertrokken om in één keer naar Albufeira te varen, zo'n 52 mijl.  De eerste 2 uur hebben we kunnen zeilen op de Genua maar al snel viel de wind weg en konden we de rest van de tocht op de motor verder......
Helaas deed ons log het niet, wat vervelend is omdat je dan het aantal gevaren mijlen niet bij kunt houden. Waarschijnlijk is het vastgelopen door aangroei dus werd op de "to do" klussenlijst geschreven dat het log gerepareerd moest worden.

plein Ayamonte

plein Ayamonte

Toen we om 16.00 uur Albufeira binnenliepen, kwamen we in een gekkenhuis terecht: overal probeerden bootjes vol met jongeren aan de meldsteiger aan te leggen, waar wij uiteraard ook moesten aanleggen en op de kant was het een enorme drukte. Het bleek dat onze eigen Armin van Buuren zou optreden!!!
Dat vonden wij natuurlijk ook erg leuk en daar wilden we ook wel wat van zien en horen.

's middags al druk op het festivalterrein

Armin on stage

Samen met Hans en Suzan, de andere "oudere jongeren", hebben we een strategische plek uitgezocht vanwaar we een uitstekend zicht hadden op het podium en toen Armin begon, stonden we met onze neus vooraan.

Het was een fantastisch concert en we hebben heerlijk mee staan swingen op de muziek. De licht- en lasershow was ook onwijs gaaf! Je maakt wat mee op reis!?!

Nadat Armin van Buuren weer naar zijn volgende optreden was vertrokken, hebben we met Hans en Suzan nog een Mojito op een terras genuttigd en omdat we er nog geen genoeg van hadden, hebben we aan boord van de Sobat Kras nog het e.e.a. soldaat gemaakt. Het werd erg laat, rond 04.00 uur lagen we in bed. De volgende dag waren we alle 4 redelijk brak.......

Maarrrrrr, Wim wilde het log nog repareren/schoonmaken dus zaten wij voor ons gevoel al vroeg op de knieen in de kajuit en haalde Wim het log eruit. Na een geweldige fontein water, kreeg hij het noodlog vrij snel in het ontstane gat. Ik heb dapper een emmer en een bakje gepakt en ben het water gaan opruimen. Wim heeft het log schoongemaakt waar een kompleet zee-aquarium en schelpenzand uit kwam. Niet zo gek dat ie het niet meer deed. 
Tja, en toen moest het noodlog er weer uit en het echte log er weer in............. Helaas, het lukte niet. 
Nadat Wim 3 keer een poging deed om het log er in te krijgen, spoot het water met enorme kracht de boot in, ongelooflijk, dan begrijp je meteen hoe het kan dat een schip snel zinkt.

nat

ook nat

drijfnat

Als een soort Hans Brinker heeft hij zijn hand op het gat gehouden en heb ik Hans gebeld om zo snel mogelijk te komen. Hans was er super snel en na enig overleg werd besloten dat Wim het water in zou gaan om het gat aan de onderkant van de boot met een doek te dichten zodat Hans het log er aan de binnenkant weer in kon draaien. Terwijl Wim de zwemflippers aantrok en zijn snorkel opzette, vroeg ik aan Hans wat ik zou kunnen doen. Het droge antwoord van Hans: gewoon doorgaan met hozen.....
Nadat Wim te water was gegaan en de doek aan de onderkant had bevestigd, klopte hij op de onderkant zodat Hans het log erin kon draaien. Dat ging in één keer goed, pfffftttt.
Wim kwam klappertandend het water uit. Het verschil in watertemperatuur op de Balearen en de Algarve is groot. Balearen: 26 gr. en Albufeira: 15 gr., brrrrr.

En dan moet je al het water uit de boot zien te krijgen: hozen en dweilen dus. Nou ja, elk nadeel heeft zijn voordeel: het was meteen allemaal schoon, zelfs onder alle vlonders....... We hebben wel de afspraak gemaakt dat het log voortaan wordt schoongemaakt als de boot op de kant staat!

We zijn de volgende avond nog een keer het centrum van Albufeira ingegaan waar we een terrasje hebben gepakt en lekker hebben gegeten!

strand Albufeira

heerlijke entrecote

Laatste haven in Spanje

Omdat het weer, de swell en de windvoorspellingen voor een aantal dagen achter elkaar gunstig waren, zijn we op 6 augustus om 08.00 uur uit Almerimar vertrokken.
Het plan was om in een aantal dagen veel mijlen te maken en zo lekker op te schieten richting Portugal. 

geen wind, geen swell, wel mist....

Zodra we de haven uit waren, werden we al snel ingehaald door een dichte tot zeer dichte mist. Nou ja, na alle wind en swell, hadden we nog geen mist gehad, dus......

En als je dan denkt dat de mist in de loop van de dag wel zal oplossen door de brandende zon: NOT!
We hebben 60 mijl in de dichte mist gevaren op de radar en de AIS. We kwamen rond 18.00 uur aan in Caleta de Velez in de buurt van Malaga. We hebben gedoucht en zijn vrij bijtijds gaan slapen.



De volgende ochtend wilden we vroeg vertrekken om de ruim 80 mijl naar Gibraltar te varen. Om 07.00 uur voeren we samen met de Sobat Kras de haven uit. 
Helaas ook nu werden we al snel ingehaald door weer een dichte mist. We zagen nog net een puntje van de zonsopkomst maar de zon hebben we niet meer gezien de rest van de dag.

Sobat Kras verdwijnt in de mist...

zon komt op in de mist

Weer met radar en AIS gevaren en elkaar afgelost in het turen in de mist, erg vermoeiende dag. Na 12 uur kwamen we in de buurt van Gibraltar en loste de mist redelijk op zodat we meer zicht kregen om de baai van Gibraltar in te varen.
Om 20.00 uur lagen we vast in de haven van La Linea de la Conception, bekaf.

Gibraltar in zicht

Europa Point

Om weer verder te gaan moesten we rekening houden met de stroming in de straat van Gibraltar (tegen de stroom in is geen optie) en dus was het retevroeg opstaan......wekker om 04.00 uur gezet, Bella uitgelaten en om 04.30 voeren we in het donker de haven uit de baai van Gibraltar in voor een tocht van ruim 70 mijl naar Rota, in de baai van Cadiz.
We waren om 16.00 uur in Rota, na een rustige tocht op de motor, zonder mist en swell, met een heerlijk zonnetje.

vol overgave zang, klap en dans

prachtige dame,
de flamenco danseres,
wat een power!

We zijn 2 nachten in Rota gebleven, lekker uitgeslapen en rustig aangedaan. De laatste dag zijn we met de Sobat Kras crew naar het gezellige restaurantstraatje van Rota gegaan waar we heerlijk hebben gegeten. Daarna zijn we naar een Flamenco festival geweest waar voornamelijk Spanjaarden waren, en wij..... Het was een aparte ervaring, erg authentiek en dus voor ons niet altijd even duidelijk. Er werd hartstochtelijk gezongen, geklapt en gedanst. Het werd een latertje, rond 03.00 lagen we in bed....

De volgende ochtend zijn we toch maar weer vertrokken, weliswaar niet helemaal okselfris maar toch, om 10.30 waren we alweer op pad, op weg naar de volgende haven. We kwamen na een rustige tocht van 42 mijl, waarvan de helft heerlijk hebben kunnen zeilen, om 17.00 uur in Mazagon aan. Hier zijn we één nacht gebleven en van Mazagon zijn we naar Ayamonte gevaren, de laatste havenplaats die wij dit jaar in Spanje aandoen. Ayamonte ligt in de monding van de Guadiana, grensrivier, tussen Spanje en Portugal. Aan de overkant van de haven ligt Portugal. Hierna is de planning om, als de wind gunstig is, naar Portugal te varen.....

Weer terug bij de start van dit seizoen, Almerimar.

Vanuit Guardamar zijn we naar Cartagena gevaren waar we één nacht hebben gelegen. De weer- en windvoorspellingen voor de volgende dag zagen er goed uit en leken goed te zijn voor een lekker zeiltochtje naar de volgende haven, Garrucha, een kleine 50 mijl.

Garrucha, de volgende avond.
Geen wind......

Het eerste stuk ging prima, de voorspelde wind stond er en we konden lekker op de genua zeilen. Naarmate de dag vorderde, trok de wind steeds meer aan en 12 mijl voor Garrucha, zonder mogelijkheid om een eerdere haven binnen te lopen, werd het steeds onplezieriger......

Van 15 knopen tegenwind liep het snel op naar 25 knopen tegenwind met uitschieters naar 28 knopen. Daarbij bouwden de golven zich ook steeds meer op en maakten we enorme klappen. We doken met de punt de golven in en het water spoot over de boot. We hebben de reddingsvesten aangewurmd en ook bij Bella het zwemvest aangetrokken.

Het werd echt erg oncomfortabel en ik (Annemieke) raakte voor het eerst in paniek...... Wim probeerde nog boven het lawaai uit te schreeuwen dat ik tot mezelf moest komen: nog een klein stukje!! Ja hoor, nog 7 mijl in een kolkende zee en een gierende wind, dat zijn dan 7 heeeeele lange mijlen! Op een gegeven moment dacht ik, oké, hiervandaan red ik het zwemmend wel naar de kant, mocht er iets ernstigs gebeuren..... Toen werd ik weer rustig en hebben we het laatste stuk tot de haveningang uitgezeten. Ik was zoooo blij toen we vastlagen, ongelooflijk! We hebben 2 dagen nodig gehad om bij te komen van deze tocht!
De Sobat Kras kwam 2 uur na ons binnen en zij hadden het ook helemaal gehad, wat een ellende! Na 2 nachten redelijk rustig in de haven te hebben gelegen zijn we weer verder gegaan.

Gabo de Gata

Van Garrucha naar Almerimar was een tocht van 60 mijl met een gunstige windvoorspelling: 10 - 15 knopen NO, ruimend naar ZO met rond Cabo de Gata wat hardere wind. Dit was een heerlijke zeiltocht wat de vorige enigzins compenseerde. We vertrokken 's morgens om 07.00 uur en we legden om 17.15 aan in Almerimar.

heftige branding en harde wind
op het strand van Almerimar

De voorspellingen voor de week die volgde, gemiddeld 20 knopen uit het westen, maakten dat we nog een aantal dagen in Almerimar moesten blijven liggen.

wapperende was

We hebben de tijd nuttig gebruikt: boodschappen gedaan, de boot van binnen en buiten schoongemaakt, gewassen, gelezen, geluierd, klusjes gedaan, gewandeld, geborreld en heerlijk gegeten.

heerlijke schelpjes als voorgerecht
met de Sobat Kras crew

reuzegamba's als
hoofdgerecht

Het Spaanse vasteland en een verschrikkelijk bericht…..

Dinsdag 22 juli zijn we van Sant Antoni naar de Cala Tarida gevaren, zo’n 8 mijl zuidelijker. Daar hebben we één nacht geankerd en de volgende ochtend vroeg zijn we vertrokken voor een lange tocht van 64 mijl naar Altea, weer de eerste haven op het Spaanse vasteland. Het werd een heerlijke zeiltocht onder vol tuig.

De volgende haven lag ongeveer 40 mijl verder, in Guardamar, een leuk stadje waar je vlak achter het strand en de duinen ligt. Het was er wel erg warm en ’s avonds koelde het ook niet echt af. We lagen ’s nachts te puffen in de boot, het werd niet koeler dan  29°………

We zouden de volgende avond met 10 man/vrouw lekker gaan bbqen aan boord van de Sobat Kras maar het was zo vreselijk warm dat we alles in tassen hebben gepakt en heerlijk naar het terras bij Henk en Claire in Guardamar zijn verkast. Het werd een gezellige avond met gamba’s, kip, varkenshaas, salade, meloen en natuurlijk een drankje erbij……

-----------------------------------------------------------------------------------

Zondag 27 juli zijn we naar Cartagena gevaren en toen we goed en wel vast lagen, kregen we het gruwelijke bericht dat op Mallorca een Nederlands echtpaar na een korte maar hevige brand op hun zeiljacht om het leven is gekomen.

www.spanjevandaag.com/eilanden/nederlands-echtpaar-zeilboot/

Het bleek om Karel en Mieke te gaan die we vorig seizoen in Almerimar hebben ontmoet, waar hun jacht ook overwinterde. Karel die zo trots was op zijn zelf gebouwde stalen jacht. We hebben ze dit seizoen zowel weer in Almerimar als op de Balearen ontmoet en met meerdere Nederlandse jachten vormden we een zeilersclubje. We hebben met elkaar geborreld, WK wedstrijden gekeken, ervaringen uitgewisseld, tips gedeeld, kortom: het gezellig gehad……

De laatste mail die we van Karel kregen: waarin hij ons besluit om niet verder te gaan moedig noemde en respecteerde en ons een behouden vaart wenste. Dat hij het leuk zou vinden om de zeilersclub van de Balearen komende winter weer in Nederland te ontmoeten…..

Zowel Karel als Mieke waren beiden erg actief en ondernemend en ze hadden nog zoveel leuke plannen…… Onvoorstelbaar! Deze boodschap kwam dan ook als een mokerslag binnen en samen met de Sobat Kras crew hebben we de eerste schok verwerkt. Onbegrip, ongeloof en verdriet, afschuwelijk. 

Ibiza voor de tweede keer.... Weer leuk!

Inmiddels varen we weer samen op met de Sobat Kras, zie hun verhaal op:       
www.sobatkras.nl

Vanaf Santa Ponca, Mallorca, hebben we de tocht van 52 mijl naar de cala Blanco op Ibiza kunnen zeilen. Het begon heerlijk met een redelijke wind van 15 knopen half achter. Na 20 mijl begon het harder en harder te waaien, tot 29 windknopen en werd de swell ook hoger dan voorspelt, golven van zo'n 2 meter......
We waren erg blij dat we in de cala Blanco ons anker uitgooiden en een rustige nacht zouden krijgen.

Cala Blanco, stilte na de storm....

Helaas, geen rustige nacht. Vanaf het land, over de bergen, waaide er 's avonds en 's nachts een harde wind door de cala, zo'n 23 windknopen, waardoor we elkaar afgewisseld hebben in het buiten wachtzitten / wachtliggen. 








Op een gegeven moment dacht ik binnen een groot blad van een boom op de grond te zien liggen. Op het moment dat ik het wilde pakken om weg te gooien, bewoog het en bleek het een vleermuis te zijn die door de harde wind de weg kwijt was en per abuis bij ons naar binnen was gevlogen. Wim, de held, heeft hem buiten gezet in de hoop dat hij 's nachts weer zou vertrekken.

Maar nee, de volgende ochtend zat ie er gewoon nog. We hebben hem in een leeg jampotje gewurmd en ergens aan land gezet. Hopelijk doet ie het nog......

vleermuis in een jampot

terug in de natuur

In het weekend zijn we zuidwaarts naar Sant Antoni gevaren waar we al eerder voor anker hebben gelegen. Ook daar hebben we een rusteloze nacht gehad omdat er weer ruim 20 knopen wind stonden en een swell recht de ankerbaai in golfde. We konden pas rond 13.00 uur van de boot af en door de branding met de bijboot het strand op om Bella de bikkel uit te laten. Op het strand landen met het bootje ging goed maar dan weer terug door de branding de baai in...... drijfnat. Leuk vertier voor de strandgasten, hahaha.

Sant Antoni blijft een bijzonder oord met bijzondere mensen. Op zaterdag is het bodypainting dag. Dan loopt iedereen, zowel man als vrouw, met de meest prachtige versiering op het lijf door de stad, erg leuk. 

De "Sunset Boulevard" is iedere avond super druk met mensen die de befaamde zonsondergang willen fotograferen. Natuurlijk zijn er langs de boulevard allemaal terrassen en clubs waar ze heerlijke loungemuziek draaien en waar je gezien wil worden. 

terras langs Sunset
Boulevard

terras

saxofonist

Maar het hoogtepunt is toch wel een fantastische zonsondergang aan de horizon bij de baai van Sant Antoni.......

zonsondergang Ibiza

zonsondergang

prachtig............

De komende dagen gaan we nog aan de zuidkant van Ibiza ankeren en waarschijnlijk maken we eind deze week de oversteek naar het Spaanse vasteland, als de windgoden ons gunstig gezind zijn.......