Zondag 19 juni zijn we vanuit Rendsburg naar Holtenau gevaren. Het laatste stuk Nord Ostsee Kanal. De planning was om naar Laboe te varen maar het werd zulk erbarmelijk weer dat we besloten om door de sluis direct in Holtenau aan te leggen. Alle regen welke niet in april en mei is gevallen, kregen wij op het NOKanal in één keer over ons heen. Ondanks de zeilpakken en de waterdichte (?) laarzen stonden we toch te soppen en waren we klam en koud…. Natuurlijk werd het droog toen we nog niet koud hadden aangelegd. Omdat elk nadeel ook zijn voordeel heeft, hebben we een heerlijk borreltje genuttigd waar we weer warm van werden.
 |
| Muziek op de kade bij Holtenau |
 |
| Orth |
De volgende dag zijn we de Oostzee op gegaan en naar Orth op het eiland Fehmarn gevaren. Helaas niet kunnen zeilen omdat er geen wind stond. Op Orth aangekomen was het prachtig weer en konden de kurze hosen en de jezusslippers uit de kast worden getrokken. Een paar uur later hebben we Emie en Gerard op de pier ingezwaaid die op de terugweg waren en ook een nachtje in Orth zouden blijven. ’s Avonds lekker gaan eten met z’n 4tjes in zo’n typisch Deutsch restaurantje met enorme glazen weiss wein. De planning was om de volgende dag door te gaan maar helaas ging het ’s nachts waaien….en waaien…..en waaien. We hebben er dus 3 dagen verwaaid gelegen en moesten onze plannen bijstellen. We hebben een busreisje gemaakt naar de hoofdstad(je) Burg van Fehmarn: heel veel horeca (Bratwurst), souvenirtjes en kledingwinkels. ’s Avonds met Emie en Gerard film gekeken: Walk the line, over het leven van Johnny Cash. Heerlijk met een drankje, happies, joggingbroek en sloffen.
 |
| Spezialteller, oftewel borrelhapjes |
24 juni konden we eindelijk vanuit Orth vertrekken en zijn wij naar Warnemünde gemotord, want weer geen wind! Rond 18.00 uur kwamen we aan in een zeer luxueuze (lees sfeerloze, kakkineuze en protserige) haven: Hohe Düne, Warnemünde.
 |
| Hohe Düne, Warnemünde |
We moesten aanleggen in een box waarin onze Pelikaan klein duimpje leek en waarvoor onze achterlijnen dus te kort bleken te zijn, waar we natuurlijk pas achter kwamen toen we er al in draaiden. Op het moment dat de voorkant op 2 meter van de kant lag en ik naar Wim riep of hij in GODSnaam nog een beetje gas wilde geven, zag ik de bewoners van de buurboten vol leedvermaak naar ons kijken…. In eerste instantie dacht ik dat ik het onderwerp van de lach was, omdat ik zo professioneel op de punt stond te schreeuwen maar toen ik omkeek zag ik Wim staan trekken, met in elke hand het laatste stukje van de achterlijnen, met de motor nog in de vooruit stand en met zijn voet proberend het gas eraf te halen. Net toen ik dacht dat ik een sprong van ruim 2 meter naar de kant zou moeten wagen, kwam er hulp van een andere zeilboot. De schat pakte de voorlijnen aan en maakte ze vast zodat ik Wim uit zijn lijden kon verlossen. Het is jammer dat ik geen actiefoto heb kunnen maken want ik schoot dagen erna nog in de lach als ik aan het gezicht van Wim dacht die er heel lullig uitzag met die 2 eindjes lijn en tegelijkertijd proberend met zijn voet de motor in zijn vrij te krijgen….
 |
| Cruiseschip vanuit Warnemünde |
’s Avonds hebben we nog een groot cruiseschip uitgezwaaid en de volgende dag zijn we vroeg vertrokken om, natuurlijk weer op de motor want weer geen wind, naar Vitte op het idyllische Boddengewässereiland Hiddensee te varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten